چغندر‌ها (چغندر در رنگ‌های مختلف یافت می‌شود که نوع قرمز آن همان لبوست) در زمره متداول‌ترین سبزیجاتی که در دل خاک می‌رویند و مردم مصرف می‌کنند قرار ندارند. اما آنها سرشار از انواع ویتامین‌ها، مواد معدنی و مواد مغذی گیاهی می‌باشند، به همین دلیل در جمع محبوب‌ترین نوشیدنی‌های تصفیه کننده خون قرار می‌گیرند. تحقیقات اخیری که به تازگی منتشر شده پتانسیل جدیدی از چغندر را کشف نموده و نشان می‌دهد که این ماده غذایی تاثیر شگرفی بر بهبود نارسایی‌های قلبی دارد.

محققان در سال ۲۰۱۳ به نتایجی دست یافتند دال بر اینکه نیترات یا همان نمک معدنی که در چغندر به وفور یافت می‌شود، سرعت گردش خون در عضلات را افزایش می‌دهد. این نتایج با شکل‌گیری مولکولی به نام نیتریک اکسید(NO) که مولکول بسیار کوچک گاز مانندی است، انجام می‌پذیرد. این مولکول به صورت موضعی در رگ‌های خونی آزاد می‌گردد تا در صورت بسته‌شدن رگ‌ها عمل باز کردن رگ‌ها و خون‌رسانی به موضع را بر عهده گیرد.

گرچه بدن خودش مواد شیمیایی تولید می‌کند، اما استفاده از داروها نیز تاثیرات مشابهی بر روی خون خواهد داشت. به عنوان مثال نیتروگلیسیرین که برای درد قفسه سینه ناشی از مشکلات قلبی مصرف می‌شود، به محض اینکه روند گردش خون پایین‌تر از حد مورد نیاز قلب باشد، روند گردش خون به سمت قلب را تسریع می‌بخشد. چنین به نظر می‌رسد که مصرف چغندر برای عضلات قلب عملکردی کاملا شبیه نیتروگلیسیرین برعهده دارد.

اساس یافته‌های محققان در سال ۲۰۱۳ برپایه کشف اختلافات جزئی مبنی براینکه دقیقا عضلات چگونه ازاین فرایند سود می‌برند، بنا شده بود. مطالعات دیگری اثبات کرد که در صورت انجام تمرینات سریع و شدید بیش از تمرینات استقامتی با افزایش نیتریک اکسید مواجه خواهیم بود. به طور کلی عضلات، متشکل از دو نوع بافت هستند: کندانقباض، درگیر در تمرینات استقامتی؛ و سریع‌الانقباض که در حرکات سریع درگیرند. دونده‌های ماراتن بافت‌های کند انقباض را ترجیح می‌دهند در حالی که قهرمانان دوِ سرعت به بافت سریع‌الانقباض گرایش دارند. محققان تلاش کردند که دریابند آیا سرعت گردش خون در بافت‌های سریع‌الانقباض بیش از بافت‌های کندانقباض است یا خیر.

برای کشف این واقعیات، دو سری ازعضلات موش‌ها را بررسی کردند: عضلات gastrocnemius که ما آن را با عنوان کالف (ماهیچه ساق پا) می‌شناسیم و بافت سریع‌الانقباض دارد؛ و عضلات soleus (زانو به پایین) که دقیقا در زیرعضلات ساق پا قرارگرفته و کندانقباض است. آنها به دقت بررسی کردند تا دریابند که هنگامی که موش‌ها آب یا آب چغندر می‌خورند، چه میزان اکسیژن به این عضلات فرستاده می‌شود.

همانطور که انتظار می‌رفت، دریافتند که آب چغندر میزان اکسیژن و روند گردش خون را در عضلات افزایش می‌دهد، اما در عین حال متوجه شدند که عضلات کالف اکسیژن بیشتری نسبت به سولئوس دریافت می‌کنند. بدین معنا که در صورت مصرف آب چغندر عملکرد عضلات در هنگام انجام تمرینات شدید بهتر خواهد بود، زیرا عضلات سریع‌الانقباض بسیارسریع‌تر از عضلات کند انقباض، اکسیژن خون را می‌قاپند.

این یافته‌ها چندین دستاورد مهم در پی داشت. یک شرکت شروع به فروش انبوه آب چغندر به عنوان نوشیدنی نیروزای ورزشی کرد و تیم فوتبال دانشگاه آوبرون پیش از هر مسابقه برای عملکرد بهتر عضلات فوتبالیست‌هایش به آنها آب چغندر می‌داد. اما محققان همچنان اذعان داشتند که این نوشیدنی برای گروهی دیگر از افراد نیز سودمند است: بیمارانی که با نارسایی‌های قلبی دست به گریبانند.

در نارسایی‌های قلبی، عمل خون‌رسانی به قلب به خوبی صورت نمی‌گیرد، زیرا تمام ارگان‌های بدن تلاش می‌کنند که خودشان بخش عظیمی از اکسیژن خون را دریافت کنند. به طور حتم شخصی که مبتلا به نارسایی‌های قلبیست نمی‌تواند مسیر زیادی را پیاده‌روی کند، زیرا خستگی مفرط بر او غالب خواهد شد. علت اصلی این خستگی مفرط، ناتوانی قلب در رساندن اکسیژن غنیِ خون به عضلات است. همین امر مانع از انجام فعالیت‌های روزانه این افراد که به طور معمول باید قادر به انجام آن باشند نیز می‌گردد. خوردن چغندر و نوشیدن آب چغندر یکی از راه‌های افزایش گردش خون در عضلات قلب خواهد بود، قدرت حرکت و کیفیت زندگی خویش را با از پا درآوردن نارسایی‌های قلبی بازیابید. پیش از آنکه نارسایی‌های قلبی شما را از پای درآورد!